یه پرستار آسایشگاه میگه بزرگترین حسرت بیماران دم مرگشون این نیست که زیاد کار کردن یا به اندازه کافی دنیا رو نگشتن.
در عوض، جولی مک‌فادن، پرستار آمریکایی، میگه که شایع‌ترین چیزی که از بیماران لاعلاج می‌شنوه اینه که ای کاش وقتی سالم بودن، قدر سلامتی‌شون رو می‌دونستن.
اون اضافه کرده که خیلی‌ها سلامتی رو یه چیز بدیهی می‌دونن تا وقتی که دیگه خیلی دیره، و اعتراف کرده که حتی خودشم گاهی تو این دام میفته.
برای اینکه با این حس مقابله کنه، هر شب یه «لیست شکرگزاری» می‌نویسه تا به خودش یادآوری کنه که چقدر خوش‌شانسه که سالمه.
اون میگه: «از اینکه می‌تونم نفس بکشم، راه برم، نور خورشید رو حس کنم خوشم میاد - چیزای کوچیکی مثل اینا.»
خانم مک‌فادن میگه با اینکه مرگ یه فرآیند طبیعیه و نباید ازش ترسید، ولی از سیستم‌های درمانی که بودجه کافی برای خدمات مراقبت‌های تسکینی در نظر نمی‌گیرن، انتقاد می‌کنه.
اون گفته: «متأسفانه باید بگم که پول داشتن به خوب مردن کمک می‌کنه.»
جولی مک‌فادن، پرستار آمریکایی، میگه شایع‌ترین گلایه آدم‌های در حال مرگ این بود که قدر سلامتی‌شون رو وقتی که داشتن، ندونستن.
خانم مک‌فادن میگه با اینکه مرگ یه فرآیند طبیعیه و نباید ازش ترسید، ولی از سیستم درمانی آمریکا انتقاد می‌کنه که باعث میشه آدم‌هایی که بهتره تو آسایشگاه باشن، آخرش تو خونه از دنیا برن.
این پرستار که ۱۶ سال تو بخش مراقبت‌های ویژه و آسایشگاه‌ها کار کرده، اضافه می‌کنه که این وضعیت اغلب باعث میشه خانواده‌های کم‌درآمدتر دچار مشکلات مالی بشن، چون باید بین کار کردن و مراقبت از عزیز در حال مرگشون یکی رو انتخاب کنن.
اون میگه: «اگه از طبقه کارگر باشی و درآمدت فقط در حد زنده موندن باشه، نمی‌تونی کار رو ول کنی و از عزیز در حال مرگت مراقبت کنی. پس مجبوری به یکی پول بدی که این کار رو برات انجام بده، و این خیلی خیلی گرونه.»
«فقط آدمای خیلی پولدار از پس این کار بر میان، که به نظرم واقعاً جای تأسف داره. پس به نظرم پول خوشبختی نمیاره، ولی کمک می‌کنه و قطعاً از استرس موقعیت کم می‌کنه.»
آسایشگاه یه مرکز تخصصیه که از بیمارانی که بیماریشون لاعلاج تشخیص داده شده، مراقبت می‌کنه.
بعضی از خدمات آسایشگاه‌ها تو مراکز مخصوص ارائه میشه، در حالی که بعضی دیگه با سر زدن‌های منظم به بیمار، تو خونه خودش ازش مراقبت می‌کنن. این بستگی به نیاز و خواسته خود بیمار داره.
بیمارها ممکنه بعد از تشخیص بیماریشون وارد آسایشگاه بشن یا در طول دوره بیماری لاعلاجشون، بسته به شرایط خاصی که دارن، چند باری از این خدمات استفاده کنن و بعد مرخص بشن.
