قصد دارین یه سگ به سرپرستی بگیرین، ولی حوصله ندارین که خونه و لباس‌هاتون پر از مو بشه؟ مشکلی نیست! چند نژاد سگ هستن که ریزش موی خیلی کمی دارن یا به رسیدگی کمی نیاز دارن. اینجا یه لیست ۲۰ تایی از نژادهای سگ رو آوردیم که ریزش موی کم یا صفری دارن.
نکته: آدم‌هایی که به سگ حساسیت دارن، بیشتر به پروتئین‌های توی پوست یا بزاق سگ واکنش نشون میدن، پس حتماً قبل از به سرپرستی گرفتن سگ با یه دکتر صحبت کنین.
لهاسا آپسو
لهاسا آپسو سگی وفادار، باهوش و پرشوره. یه سگ آپارتمانی عالیه، چون می‌دونه چطور با زندگی داخل خونه کنار بیاد و به ورزش زیادی هم احتیاج نداره. با اینکه ریزش موی خیلی کمی داره، ولی به رسیدگی و تمیزکاری منظم نیاز داره.
باسِنجی
باسنجی یه سگ صمیمی، کنجکاو و مستقله که عاشق بچه‌هاست و این باعث میشه یه حیوون خونگی خوب برای خانواده باشه. پوشش موی خیلی کوتاهی داره و با اینکه گاهی ریزش مو داره، ولی خیلی کمه. البته آموزشش می‌تونه چالش‌برانگیز باشه چون باسنجی خیلی لجبازه!
کِیرن تِریِر
از زمان پیدایشش به عنوان یه شکارچی حشرات موذی توی ارتفاعات اسکاتلند تا امروز، کیرن تریر به عنوان یه سگ کوچولوی خیلی باهوش و صمیمی شناخته شده. نگهداری از موهاش نسبتاً ساده‌ست. تقریباً ریزش مو نداره، پس فقط یه برس کشیدن حسابی در هفته و یه حمام گاه‌به‌گاه براش کافیه.
اسکاتیش تِریِر
اسکاتیش تریر کوچولو و لجبازه، ولی در عین حال دوست‌داشتنی و بازیگوشه. با اینکه خیلی مستقله، اما خیلی هم کنجکاوه و دوست داره کنار صاحبش باشه. پوشش ضخیمش از موهای سیمی تشکیل شده که دائماً در حال رشده—این یعنی موهاش نمی‌ریزه. روی دیگه‌ی سکه اینه که باید مرتب موهاشو برس بکشین و کوتاه کنین.
سگ آبی پرتغالی
وقتی باراک اوباما و میشل اوباما توی کاخ سفید بودن، یه سگ آبی پرتغالی به اسم «بو» رو به سرپرستی گرفتن. جای تعجب هم نداره—این نژاد باهوش و بی‌نهایت وفادار، راحت آموزش می‌بینه. به علاوه، با اینکه به برس کشیدن منظم نیاز داره، ولی تقریباً اصلاً ریزش مو نداره.
بیشون فِریزه
بیشون فریزه یه سگ سرخوش و شاده که به خاطر مهربونی زیادش معروفه و همین اون رو به یه حیوون خونگی ایده‌آل برای خانواده‌ها و افراد تنها تبدیل کرده. این نژاد تقریباً ریزش مو نداره، اما موهاش باید هر روز برس کشیده بشه تا گره نخوره.
بوویه دِ فلاندر
بوویه یه سگ خانوادگی عالی به حساب میاد که بیشتر به خاطر رفتار ملایم، توانایی یادگیری سریع و حافظه‌ی قوی‌ش (مثل فیل!) معروفه. با اون پوشش ضخیمش، شاید یه کم بیشتر از بقیه سگ‌های این لیست ریزش مو داشته باشه، اما با رسیدگی منظم میشه راحت این مشکل رو حل کرد.
مالتیز
باهوش، مهربون و پرشور؛ این گلوله پشمالوی چهارپا یه همراه فوق‌العاده‌ست. با اینکه موهاش به برس کشیدن روزانه احتیاج داره، اما ریزش موش خیلی کمه.
یورکشایر تِریِر
یورکشایر تریر یه سگ بزرگه که توی یه بدن کوچیک گیر افتاده! نترس و کنجکاوه، اما روی بازیگوشش، طبیعت ریاست‌طلبانه‌اش رو جبران می‌کنه. اونایی که آلرژی دارن معمولاً سراغ یورکی‌ها میرن چون تقریباً ریزش مو ندارن.
کوتون دو تولیر
طرفدارهای این سگ‌ها معمولاً اون‌ها رو به عنوان دلقک‌های کوچولوی شاد توصیف می‌کنن. با وجود موهای بلندش، اغلب انتخاب اول آدم‌های حساسه، چون شوره تولید نمی‌کنه. ریزش مو هم نداره، ولی برای جدا کردن موهای مرده و جلوگیری از گره‌های دردناک، به رسیدگی منظم نیاز داره.
پودل
فرقی نمی‌کنه استاندارد باشه، مینیاتوری یا عروسکی، پودل به خاطر اخلاق خوب، انرژی زیاد و طبیعت مهربونش شناخته شده. ریزش مو نداره که برای آدم‌های حساس عالیه. اما موهای فرفریش باید مرتباً رسیدگی بشه تا گره نخوره، چون گره‌ها می‌تونن خیلی دردناک بشن.
اِشناوزر مینیاتوری
مثل خیلی از سگ‌های خانواده تریر، اشناوزر مینیاتوری خیلی باهوشه و عاشق یادگیریه. خیلی هم صمیمی و مهربونه. پوشش رویی سیمی و لایه زیرین متراکم موهاش نمی‌ریزه و این باعث میشه یه نژاد ایده‌آل برای آدم‌های حساس یا کسایی باشه که دوست دارن خونه‌شون همیشه تمیز و بی‌نقص باشه.
سگ تازی افغان
جثه بزرگ و موهای بلند و ابریشمی‌اش به سگ تازی افغان یه ظاهر شاهانه داده. این نژاد هنوز غریزه‌ی شکارش رو حفظ کرده، اما با آموزش درست، می‌تونه به یه سگ مطیع، بازیگوش و مهربون تبدیل بشه. مثل خیلی از نژادهای دیگه، اگه نمی‌خواین ریزش مو داشته باشه، به رسیدگی منظم نیاز داره.
سگ کاکُل‌دار چینی
با وجود ظاهر ژولیده‌اش، سگ کاکل‌دار چینی یه سگ ملایم، مهربون و بازیگوشه. نوع «پودرپاف» این نژاد مو داره، در حالی که نوع بی‌موی اون که معروف‌تره، تقریباً بدنش لخته. رشد مو فقط در قسمت‌های خاصی مثل سر و دمش، به معنی ریزش موی خیلی کم یا صفره.
لابرادودِل
این نژاد که به تازگی به وجود اومده، ترکیبی از پودل و لابرادوره که نتیجه‌اش یه سگ مهربون و پرانرژی، اما گاهی آرومه. سه نوع لابرادودل وجود داره: استاندارد، متوسط و مینیاتوری. موهاش که می‌تونه صاف، موج‌دار یا فرفری باشه، ریزش خیلی کمی داره.
وِست هایلند تِریِر
این سگ‌های پا کوتاه که با محبت «وِستی» صداشون می‌کنن، ریشه‌ای مشترک با اسکاتیش تریر دارن و یه زمانی برای شکار موش صحرایی و موش خانگی استفاده می‌شدن. عاشقای باغبونی شاید از عادت این نژاد به کندن چاله خوششون نیاد، اما آدمای وسواسی عاشق این واقعیت می‌شن که خیلی کم ریزش مو داره.
شولوئیتزکوئینتلی (سگ بی‌موی مکزیکی)
شولوئیتزکوئینتلی (یا سگ بی‌موی مکزیکی) یکی از قدیمی‌ترین و کمیاب‌ترین نژادهای سگه. این سگ که اصالتاً مکزیکیه، زمانی توسط آزتک‌ها پرستش می‌شد. این نژاد آروم و مهربونه و خوب با محیط‌های مختلف زندگی سازگار میشه. با اینکه موی کمی داره یا اصلاً نداره، اما ضد حساسیت نیست.
سگ چوپان بلژیکی
سگ چوپان بلژیکی با هوش زیاد، انرژی بالا و وفاداری بی‌چون‌وچراش، اغلب به عنوان سگ نگهبان استفاده میشه. با اینکه یه کم شبیه ژرمن شپرد به نظر میاد، اما نوع مالینویز اون پوشش موی کوتاه‌تری داره که به ندرت می‌ریزه و تقریباً نیازی به رسیدگی نداره.
کوموندور
نه، این یه تی زمین‌شور چهارپا نیست—یه سگه! کوموندور که در اصل یه سگ گله مجارستانیه، یه سگ خانوادگی عالی محسوب میشه. اما غریزه گله‌داریش می‌تونه باعث پارس کردن زیاد بشه، که اگه همسایه‌های نزدیکی دارین باید بهش فکر کنین. موهاش که به صورت طنابی رشد می‌کنه، ریزش نداره. این نژاد به رسیدگی خاصی نیاز داره، هرچند لزوماً طولانی یا پیچیده نیست.
لاگوتو رومانولو
لاگوتو رومانولو یه سگ ملایم، مهربون و خیلی باهوشه. راحت آموزش می‌بینه و حس بویایی فوق‌العاده‌ای داره، برای همین اغلب برای پیدا کردن قارچ دنبلان ازش استفاده میشه. لاگوتو یه سگ خانوادگی عالی هم هست، به شرطی که به طور منظم تحریک ذهنی بشه. مثل خیلی از نژادها، ریزش مو نداره، اما موهاش باید حداقل سالی دو سه بار کوتاه بشه تا گره نخوره.
